همگامی ادبیات و نقاشی قاجار

عصر صفوی سرآغاز شکل گیری جریانی در روند نقاشی ایران است که در دوران قاجار به بار نشست و شیوه ای خاص در هنر نقاشی ایرانی به وجود آورد که عمدتاً آن را با نام های «فرنگی سازی» و «نقاشی درباری» می شناسند. این شیوه با بهره گیری از پیشینه ی نقاشی ایرانی و همچنین استفاده از بیان نمادین ادبیات توانست خالق جریانی در نقاشی ایرانی شود که در  عین نوگرایی، پایبندی خود را به اصول و معیارهای زیباشناسانه ی نقاشی ایرانی حفظ کند.
نویسنده جهت بازشناسی نقاشی نیمه ی نخست عصر قاجار و شناخت ویژگی های فرهنگی و زیباشناسانه ی آن، از منظری که کتاب در پی آن است، در شش فصل به مطالعه ی نقاشی این دوره از تاریخ ایران که متأسفانه تحقیقات جامع و شایسته ای نیز پیرامون آن صورت نگرفته، و نویسندگان تاریخ نقاشی این دوره نیز غالباً به تکرار مطالب تکراری و بعضاً متناقض بسنده نموده اند، می‌پردازد.