مقدمه‌ای بر دو روزنامه شرف و شرافت

در طول قرون دوازدهم و سیزدهم و تقریباً نیمی از قرن چهاردهم هجری یعنی از حدود اواخر سلسله صفویه تا پایان دوره قاجاریه دوران ناصری غنی‌ترین دوران فرهنگ و ادب ایران است زیرا کتب فراوانی در شرح حال دانشوران تاریخ و جغرافیای محلی، سفرنامه‌های متعدد، کتب فراوان مذهبی، مجموعه‌هایی از ادوار مختلف تاریخی، انتشار روزنامه‌های متعدد و ترجمه‌های فراوانی را با شرکت مشهورترین هنرمندان و خطاطان و نقاشان و صحافان تدوین و تنظیم گردیده و با زحمات زیاد به شکل چاپ سنگی کثیر نموده‌اند که هم اکنون کتب مذکور زینت‌بخش کتابخانه‌های معروف و معتبر دنیا و یا کتابخانه‌های خصوصی فارسی‌دانان است.

در بین روزنامه‌های متعددی که از سال ۱۲۶۷ قمری به بعد در دوران مذکور به چاپ رسیده است و هر کدام منحصراً جنبه خبری هنری و پاره‌ای جنبه محلی داشتند، بدون شک یکی از زنده‌ترین آن‌ها روزنامه (شرف) است و به دنبال آن روزنامه (شرافت) که مجموع این دو روزنامه در محافل هنری و ادبی به (شرف و شرافت) مشهوراند و هر دو علاوه بر شرح‌حال رجال آن عصر و اخبار مربوط بدان سراسر جنبه هنری خطاطی و نقاشی دارند و مشهورترین نقاشان و خطاطان آثار هنری خود را در آن به یادگار گذارده‌اند.

روزنامه شرف متعلق به اواخر دوران ناصری و روزنامه شرافت متعلق به اوایل دوران مظفری است. روزنامه شرف که از هر نظر به روزنامه شرافت رجحان دارد، در واقع ادامه دهنده راه (روزنامه دولت علیه ایران است).