ذغال

کاربرد ذغال چیست؟

ذغال نقاشی یکی از قدیمی‌ترین ابزارها در هنرهای تجسمی است که از دوران غارنشینی تاکنون مورد استفادهٔ هنرمندان بوده و هنوز هم جایگاه ویژه‌ای در میان طراحان، نقاشان و خوشنویسان دارد.

این مادهٔ طبیعی از سوزاندن آرام شاخه‌های درختان خاصی مانند بید، انگور یا تاک در محیط بدون اکسیژن به دست می‌آید و به همین دلیل بافتی نرم، شکننده و بسیار تیره دارد که امکان ایجاد سایه‌روشن‌های عمیق و گسترده را فراهم می‌کند. ذغال به دلیل سرعت بالای اجرا و قابلیت پوشش سطوح وسیع در زمان کوتاه، ابزاری ایده‌آل برای اسکچ‌های اولیه، مطالعات حجم، طراحی فیگوراتیو و خلق آثار تک‌رنگ محسوب می‌شود.

خطوط آن به‌راحتی با انگشت، محوکن یا پارچه پخش می‌شوند و این ویژگی، انتقال حس نرمی، حجم و فضای اتمسفریک را بسیار ساده می‌سازد. هنرمندانی که به دنبال بیان سریع ایده‌های خود هستند یا می‌خواهند پیش از ورود به مرحلهٔ رنگ، ساختار و نورپردازی اثر را به‌طور کامل بررسی کنند، معمولاً ذغال را انتخاب می‌کنند.

ذغال نقاشی در انواع مختلفی از جمله ذغال فشرده، ذغال بید، ذغال انگور و ذغال پوست‌دار عرضه می‌شود که هر کدام درجهٔ نرمی و تیرگی متفاوتی دارند و هنرمند بر اساس نیاز اثر خود یکی را برمی‌گزیند. این ابزار با وجود سادگی ظاهری، عمق و روح خاصی به کار می‌بخشد و بسیاری از استادان بزرگ تاریخ هنر، از لئوناردو داوینچی و میکل‌آنژ گرفته تا رمبراند و جان سینگر سارجنت، بخش مهمی از شاهکارهایشان را مدیر این مادهٔ ساده و جادویی هستند.

نگهداری از ذغال

نگهداری از ذغال نقاشی نیازمند دقت است، زیرا ذغال به شدت شکننده و حساس به رطوبت می‌باشد. بهتر است شاخه‌های ذغال در جعبه‌های محکم و خشک نگهداری شوند و از تماس مستقیم دست با سطح آن‌ها جلوگیری شود تا چربی پوست باعث کاهش چسبندگی ذغال به کاغذ نشود. برای جلوگیری از شکستگی، می‌توان آن‌ها را داخل کاغذ یا مقوای مخصوص پیچید یا از نگهدارنده‌های فلزی و پلاستیکی استفاده کرد. همچنین توصیه می‌شود پس از اتمام کار، سطح طراحی با اسپری فیکساتیو (تثبیت‌کننده) پوشانده شود تا ذرات ذغال روی کاغذ ثابت بمانند و در طول زمان ریزش نکنند.