500 فیگور در مد (آقایان)

معرفی کتاب 500 فیگور در مد (آقایان) اثر  چیدی وین

چرا وقتی به دنیای طراحی مد می‌اندیشیم، بلافاصله تصاویری از فیگورهای اغراق‌آمیز و غیرطبیعی در ذهنمان شکل می‌گیرد؟ چرا این شمایل‌های فانتزی، صفحات مجلات مد را تسخیر کرده‌اند؟ آیا نمایش لباس بر تن مدل‌هایی بی‌احساس، با ژست‌هایی ایستا و بی‌روح، می‌تواند جرقه‌ای از علاقه در مخاطب ایجاد کند؟

لباس تنها یک پوشش کاربردی نیست؛ دامنه تأثیر آن فراتر از این تعریف ساده است. اگر چنین بود، دیگر نیازی به این همه تنوع و خلاقیت در طراحی لباس نمی‌دیدیم. اما انسان ذاتاً به زیبایی و نمایش خود اهمیت می‌دهد. ما لباس را نه تنها برای پوشاندن، بلکه برای ابراز هویت، انتقال ارزش‌ها، و برانگیختن احساسات به کار می‌بریم.

لباس واقعی، باید قدرت برانگیختن احساسات عمیق را داشته باشد. به همین دلیل است که طراحان، شوروم‌های مد برپا می‌کنند، هنرمندانی چون «فران آدریا» با خلاقیت خود مرزها را جابجا می‌کنند و موزه‌ها با شور و اشتیاق آثار هنری را به نمایش می‌گذارند – زیرا ما انسان‌ها به تجربه احساسات نیازمندیم.

همواره از من پرسیده می‌شود که آیا برای تبدیل شدن به یک طراح ماهر، تسلط بر طراحی بصری ضروری است؟ پاسخ من همیشه این است که گرچه مهارت‌های هنری پایه ارزشمندند، اما ضروری‌ترین عامل نیستند. آنچه واقعاً اهمیت دارد، توانایی انتقال احساسات درونی است. شما باید بتوانید مقصود خود را با یک مداد به گونه‌ای بیان کنید که قابل درک باشد. وقتی زبان هنری شما به وضوح منظور شما را بیان می‌کند، آیا بهتر نیست که این کار را به جذاب‌ترین شکل ممکن انجام دهید؟ به همین دلیل، ما نه تنها از رنگ‌ها و فرم‌ها استفاده می‌کنیم، بلکه به مدل‌هایمان نیز روح می‌بخشیم.

نیازی نیست که تصویر طراحی شده کاملاً واقع‌گرایانه باشد؛ زبان‌های هنری بسیاری برای بیان وجود دارند. اما در هر زبانی که انتخاب می‌کنیم، آگاهی از ساختار لباس و تأثیر آن بر حرکات بدن انسان حیاتی است. اگر بتوانیم بر جزئیات مانند چین و چروک پارچه تسلط پیدا کنیم، نتایج نهایی ما به مراتب جذاب‌تر و تاثیرگذارتر خواهند بود.