طراحی از چین و چروک لباس

لباس اساساً پارچه‌ای است که برای پوشاندن بدن از آن استفاده می‌شود. طراح برای نشان دادن شکل‌های بی‌شماری که پارچه به خود می‌گیرد باید بتواند به روشنی ویژگی‌های آن‌ها را نشان دهد. چین خوردگی‌های پارچه هم مانند بازیگران تئاتر هر کدام نقش مخصوص به خود را بازی می‌کنند.

چین خوردگی‌ها کاملاً با هم متفاوت هستند. برخی از آن‌ها از نقطه اتکائشان شروع و به طور شعاعی به اطراف پخش می‌شوند. گاهی این چین‌خوردگی‌ها به نقطه‌ای از بدن چسبیده و ناگهان محو می‌شوند گاهی هم به‌طور زیگزاگ ولی نامنظم از سویی به سوی دیگر می‌روند.

چروک زمانی هم صاف، حلقوی یا به شکل V هستند؛ چین خوردگی‌های آویزان از سمتی به سمت دیگر بدن حرکت می‌کنند. برخی چروک شکل محدب یا مقعر به خود می‌گیرند و لبه‌های طناب مانندی دارند. هر چین خوردگی از قانون خاصی پیروی می‌کند. بعضی از آن‌ها به سمت چین‌خوردگی‌های مقابل خود رفته و در آن‌ها محو می‌شوند و برخی دیگر ناگهان در نقطه‌ای متوقف می‌شوند.

هر چین‌خوردگی رفتار، ترکیب و ویژگی‌های خاص خود را دارد. عملکردی که هر کدام از چین‌خوردگی‌ها دارند به عنوان یک قانون ثابت، یک چیز کاملاً مستقل و بدون ارتباط با چین‌خوردگی‌های دیگر باید مورد بررسی قرار بگیرد، با وجود این همه‌ چین خوردگی‌ها تحت تأثیر قوانین پیش بینی نشده‌ی ریتم قرار دارند.

همان‌طور که بازو و ساعد را همراه با آرنج و ران و ساق پا را همراه با زانو بررسی می‌کنیم این چین‌خوردگی‌ها را نیز باید بعد از عبور از نقطه‌ای خاص و پیوستن به هم مطالعه کنیم.

برای این منظور هرکدام از چین خوردگی‌ها بنابر عملکرد ویژه‌ی خود نامگذاری شده‌اند:
۱: لوله‌ای، ۲: زیگزاگ، 3: مارپیچ، 4: نیم قفل، 5: پیش بندی، 6: آویزان، 7: ساکن