آموزش عکاسی پرتره

معرفی کتاب آموزش عکاسی پرتره اثر اردلان ملک زاده – زهرا کریمی لاهرودی 

"در تکه سنگی فرشته‌ای دیدم، آنقدر سنگ را تراشیدم تا فرشته را رها کردم." این جمله معروف میکل‌آنژ، نقاش و پیکرتراش برجسته، مسیری در ذهن ما برای عکاسی پرتره می‌سازد.

عکاسی پرتره یعنی حس ما نسبت به سوژه و احساسات درونی سوژه؛ چیزی که به یک عکس پرتره جان می‌دهد. این حس درونی شخصیت است که ما به عنوان عکاس باید آن را بیابیم و به ثبت برسانیم. اگر سوژه ما خوشحال است و در حال خندیدن، باید خنده را در چشمان او حس کنیم و این خنده واقعی باشد. یا اگر ناراحت است، باید ناراحتی او واقعی باشد تا مخاطب بتواند با عکس ارتباط برقرار کند و حس واقعی تصویر را درک کند. همچنین، اگر شخصیت ما یک پیرمرد یا پیرزن است، باید سعی کنیم حال و هوای قصه زندگی او را در خطوط و چین و چروک صورتش ببینیم و به تصویر بکشیم.

چیزی که در عکاسی پرتره بسیار اهمیت دارد، نگاه به جزئیات سوژه است. اگر خط و چین و چروک یا شکستگی در صورت سوژه وجود دارد، باید سعی کنیم آن را نمایان‌تر کنیم تا اینکه بخواهیم آن را با ویرایش حذف کنیم؛ چراکه آن، بخشی از گذشته و داستان زندگی او بوده است.

پس وظیفه ما به عنوان عکاس این است که دست به کار شویم و فرشته‌ای که در سوژه ما وجود دارد را رها کنیم.

پیدایش عکاسی، یک فرآیند ناگهانی نبوده است؛ بلکه طی سالیان سال و با آزمون و خطا، انسان توانست ثمره کار خود را در سال ۱۸۲۶ توسط آقای ژوزف نیسه‌فور نیپس فرانسوی ببیند. اولین تصویر دنیا پس از ۸ ساعت نورگیری ثبت شد. آن عکس بسیار کم‌کیفیت بود، اما به عنوان جرقه‌ای پررنگ برای آغاز فرآیند تصویرنگاری، بسیار مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کداک (Kodak) در سال ۱۸۹۲ در روچستر آمریکا توسط جورج ایستمن تأسیس شد و پس از تأسیس این شرکت، تحولی عظیم در توسعه عکاسی ایجاد شد.

در زمان جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸)، اهمیت دوربین و عکاسی بسیار به چشم آمد و صحنه‌های نابی از لحظات حساس جنگی به ثبت رسید. بعد از جنگ جهانی اول، برقراری آرامش موجب ساخت دوربین‌های کوچک‌تر و سریع‌تر شد و به علت تعدد تولید دوربین‌ها، امکان دسترسی راحت‌تر به این ابزار برای مردم میسر شد. شاید بیشترین کارایی عکاسی پس از جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵) بود. پس از این جنگ خونین بود که انسان‌ها به فکر ثبت تصاویر از محیط اطراف و خانواده خود افتادند.

عکاسی پرتره یکی از محبوب‌ترین و قدیمی‌ترین سبک‌های عکاسی، مورد علاقه مردم و عکاسان، می‌باشد. سبکی چالش‌برانگیز که برای نشان دادن حالت‌های حقیقی سوژه به کار می‌رود. پرتره، همه چیز در مورد ثبت یک شخص و هویت او در یک تصویر واحد است. این شاهکار بدون درک اینکه این شخص کیست، غیرممکن خواهد بود.

هدف عکاسی پرتره، ثبت هویت، شخصیت و ماهیت یک سوژه با استفاده از تکنیک‌های عکاسی مانند ترکیب‌بندی، نورپردازی و ژست گرفتن است. انواع مختلفی از عکاسی پرتره وجود دارد که به موضوع پرتره و همچنین به سبک آن بستگی دارد. به عنوان مثال، برخی از پرتره‌ها برای استفاده و انتشار حرفه‌ای، سنتی‌تر و رسمی‌تر هستند؛ انواع دیگر پرتره‌ها غیررسمی‌تر هستند، مانند پرتره‌های سبک زندگی که سوژه‌های زندگی روزمره را به تصویر می‌کشند. بی‌شک، میزان خلاقیت عکاس، سطح دانش تخصصی او و تکنیک‌های متکی به دوربین، عواملی مؤثر در خلق یک پرتره خوب به حساب می‌آیند. اما تمرین و ممارست مستمر، نیاز اصلی برای ماندگاری یک پرتره خوب می‌باشد. فرقی ندارد با یک دوربین حرفه‌ای عکاسی کنید یا یک گوشی هوشمند مجهز به دوربین با کیفیت؛ برای یک پرتره خوب باید به قواعد مسلط باشید تا ضریب آزمون و خطای خود را پایین بیاورید.