طراحی حرکات دست

معرفی کتاب طراحی حرکات دست

یک ایده‌ی قدیمی می‌گوید هر کس خواهان هنرمند شدن است باید ابتدا طراحی یاد بگیرد. تمامی اشخاصی که تاکنون گرایشی به نقاش شدن داشته‌اند، این مسیر را با طراحی شروع کرده‌اند. عشق به طراحی است که تمام امیدهای اولیه را دائمی می‌سازد. در مکاتب جدید نیز با وجود افزایش گرایش به خلاقیت، هنوز علاقه به طراحی پایدار مانده است.

تمامی هنرمندان هنرهای تجسمی، به خوبی به لزوم تمرین‌های پایه‌ای طراحی آگاه هستند. وقتی در یک کلاس هنری نام‌نویسی می‌کنیم، خواه برای مجسمه‌سازی، خواه نقاشی و خواه تصویرسازی، باید بدانیم که یادگیری طراحی، حرف اول را می‌زند. اولین برخورد ما با هنر، با کلاس طراحی شروع می‌شود.

بی‌تردید طراحی، مبنای تمام تصورات بصری و ریشه‌ی تمام تجارب هنری است. هیچ سیستمی در تعلیم و تربیت وجود ندارد که آموزش طراحی را در اولویت قرار ندهد و یا سابقه‌ی شغلی را بدون در نظر گرفتن میزان آگاهی از طراحی ارزیابی کند. تشخیص مهارت شخص، بدون در نظر گرفتن قدرت طراحی او ناکام می‌ماند.

منظور از طراحی، در وهله‌ی اول، طراحی از بدن انسان است. وقتی می‌گوییم فلان هنرمند در طراحی ماهر است منظور ما این است که این شخص می‌تواند بدن انسان را طراحی کند. اما نکته‌ی قابل تعمق این است که در میان هنرمندانی که با طراحی فیگور یا بدن آشنا هستند کدام‌یک قابل توجه‌ترند، کدام یک درجه‌ی بالاتری دارند و چگونه می‌توانیم آن‌ها را بشناسیم؟ به یاد داشته باشید نقاشانی برتر هستند که می‌توانند دست را به عنوان مشکل‌ترین بخش بدن، با مهارت و به درستی بکشند. این گروه هستند که چهره‌های برجسته‌ی خلاقیت و هنر به حساب می‌آیند.

حتماً دست‌های دردمند و فرم آن را در تابلوی «اخراج» ماساچو دیده‌اید. دست‌های زجر کشیده در تابلوی «به صلیب کشیدن مسیح» از گرُن والد، دست‌های ظریف تابلوی «ستایش» ماتیس یا سادگی خطاناپذیر دست‌های در حال دعای دورِر را دیده‌اید. آیا کسی هست که هارمونی و کمال فرم را در بدن و دست‌های آثار لئوناردو، میکل‌آنژ، ال گر‌کو، روبنس، ولاسکوئز، کاراواجو و رامبراند مورد تردید قرار دهد؟

آیا در عصر حاضر ما از قانون بدن و معیار دست پشتیبانی می‌کنیم؟ آیا کسی به کسب توانایی ماتیس، براک یا پیکاسو از طریق طراحی از بدن شک می‌کند؟ چگونه می‌توان رودن را بدون توجه به دست های شهروندان زجر کشیده‌ی کالائیس یا متفکر او بازشناخت؟

بگذارید یک بار دیگر بگویم که در تمام هنرهای دنیا، عالی‌ترین بیان در دست‌ها متمرکز شده است. از دست‌های شکارچیان اولیه گرفته تا دست‌های فراعنه‌ی مصری با ما حرف می‌زنند. دست‌های قهرمانان دموکراسی در مجسمه‌ی «هارمُدیوس و آریستوجیتِن»، نماد مقاومت در برابر ظلم و علامت پیروزی هستند. دست آدم در تابلوی «کلیسای سیستین» اثر میکل‌آنژ، پیدایش جرقه‌ی حیات را نشان می‌دهد و دست‌های «مرکوری» در تابلوی بلونا، اندیشه‌ی ما را به سوی آسمان هدایت می‌کند.

همان‌طور که رودن می‌گوید؛ دست، تغییر دهنده‌ی شخصیت بشر و یک چیز الهی است. اما خلاقیت یک هنرمند است که به دست‌ها شکل می‌دهد و از طریق آن‌ها بیان می شود.