طراحی تجربی با تصاویری از طرح‌های مبتکرانه‌ی استادان قدیمی و جدید

این کتاب درباره‌ی طراحی، تجربه‌ی طراحی کردن و دیدن، و درباره‌ی امکان وسعت بخشیدن به برداشت‌های سنتی‌مان در ارتباط با محدودیت‌های طراحی است.

من در حدود یک ربع قرن است که در دانشگاه نیویورک در رشته‌ی طراحی تدریس می‌کنم و در این مدت با دانشجویانی در گروه‌ها و مقاطع تحصیلی مختلف کار کرده‌ام. از دانشجویان سال آخر رشته‌های غیر هنری (که حدود یک‌چهارم آثار دانشجویی این کتاب به آن‌ها تعلق دارد) گرفته تا دانشجویان دوره‌ی لیسانس هنر و هم‌چنین دانشجویانی که دوره‌ی فوق لیسانس و دکترای خود را می‌گذرانند.

به نظر من، تفکیک مطالب آموزشی که باید به این گروه های کاملاً متفاوت ارائه شود، کار دشواری است. به سختی می‌توان گفت که یک دانشجو باید این تجربه را داشته باشد و یا آن تکنیک را فرا بگیرد، سپس به تجارب طراحی دیگری دست یابد.

آری، من دریافته‌ام که تفاوت بسیاری میان یک دانشجوی سال اول و یک فارغ‌التحصیل رشته‌ی هنر وجود دارد، ولی این را هم می‌دانم که چیزی به عنوان عمل بیانگر و خالقانه‌ی ابتدایی، متوسط و عالی وجود ندارد. دانشجو در هر سطحی که هست، می‌تواند به تجربه‌ای عمیق دست یابد و اثری خلق کند که از نظر زیبایی‌شناسی ممتاز باشد.

البته کاملاً مطمئنم که اگر دانشجویی معنای درجه‌ی تیره و روشنی را نداند و یا نداند که چگونه با مواد مختلف، طیف وسیعی از رنگ‌های تیره و روشن را به وجود آورد، باید هر چه سریع‌تر این دانش را فرا بگیرد. با این وجود، هم‌چنان بر این باورم که اگر چه نظم معینی را نمی‌توان برای فرا گرفتن مطالب یا کسب تجربه تعیین کرد، ولی ممکن است ترتیبی منطقی برای پیشرفت مهارت‌ها در اجرای تکنیک‌ها، مثلاً پرسپکتیو یا طراحی فرم با قلم و مرکب وجود داشته باشد.

در نتیجه، تمامی آن‌چه این کتاب و من به عنوان یک معلم می‌توانیم انجام دهیم، فراهم آوردن موقعیتی است که دانشجویان مبتدی و پیشرفته بتوانند به تجاربی هدفمند در طراحی دست یابند.

کتاب اول من، فرا گرفتن طراحی نام دارد و انتشارات واتسون ـ گاپتیل در ابتدا پیشنهاد کرد که این کتاب جدید، دانشجویان پیشرفته را مخاطب قرار دهد. با آن‌که من طراحی پیشرفته را تدریس می‌کنم، ولی کاملاً مطمئن نبودم که چگونه می‌توان چنین حجم وسیعی از مطالب را در قالب یک کتاب ارائه کرد.

تفاوت اصلی میان دانشجویان مبتدی و پیشرفته این است که دانشجویان پیشرفته، معمولاً انگیزه و اعتماد به نفس بیشتری دارند و با تکیه بر تجارب بیشتر و گسترده‌تر در طراحی، توجه خود را به مفهوم، شکل یا ایده‌ای معطوف می‌کنند که قبلاً با آن سر و کار داشته‌اند. در کارگاه‌های طراحی که دانشجویانی با سوابق مختلف حضور دارند، دیده‌ام که دانشجویان پیشرفته مایلند (کار خود را بکنند)، ولی گاهی می‌خواهند یک بار دیگر طراحی‌های ساختاری را که دانشجویان مبتدی یا کم تجربه انجام می‌دهند، امتحان کنند.

این کتاب شامل مباحث بسیاری است: از خلق یک فرم، تا طراحی خطوط محیطی و طراحی با کامپیوتر. فصل دوم شامل طراحی خطوط محیطی، طراحی حالت و طراحی حجمی است و مطالب متنوعی را در این مباحث اصولی مطرح می‌کند. احتمالاً دانشجویان مبتدی وقت بیشتری را در این قسمت صرف می‌کنند تا دانشجویانی که پیش‌تر آن را تجربه کرده‌اند. این مباحث نه تنها به عنوان نقطه‌ی آغاز کار، بلکه به مثابه شیوه‌ای که هنرمند در طول زندگی حرفه‌ای‌اش در پیش می‌گیرد، کاملاً اصولی و تعیین‌کننده هستند.

موضوع فصل سوم، (سازماندهی/ ساختار و در کنار هم قرار دادن عناصر) است که به طور اختصار به عوامل تئوری مربوط به عناصر بعدی ساختاری می‌پردازد، سپس تمریناتی را ارائه می‌کند که در آن‌ها می‌توان مباحث زیربنایی تئوری را به کار برد.

در فصل چهارم، تمرینات مختلفی برای آشنایی با سایه ـ روشن و کاربرد آن در طراحی آمده که شامل عناوینی چون ساختن طیف‌های تیره و روشن به عنوان موضوعاتی خلاقانه، طراحی تخم‌مرغ و کار کردن در تاریکی از یک تصویر برجسته‌ی خارج از کانون توجه است. پس از اختراع دوربین، هنرمندان از عکس به عنوان وسیله‌ای کمکی استفاده کردند. 

در فصل پنجم پس از برشمردن مزایای استفاده از عکس، راه‌های مختلف کار با آن شرح داده شده است. به کار بردن چهارخانه و تصاویر پروژکتوری به عنوان روش‌هایی برای دست یافتن به فرم‌های خلاقانه نیز در این بخش مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

فواید وفاداری به یک روش، ایده، موضوع یا ماده‌ی خاص در فصل ششم مورد بحث قرار گرفته و علاوه بر مطالعه‌ی چندین طرح، از شما خواسته شده که 50 طرح را در مدت چهار ساعت بکشید. هنرمندان بی‌همتایی چون پیکاسو و میکل آنژ، طرح‌هایی از استادان نقاشی را کپی می‌کردند تا از آن‌ها برای غنی‌تر کردن و توسعه‌ی کار خود استفاده کنند.

نقاط ضعف و قوت این کار به همراه تمرینات متعدد برای پیشرفت کاری شما در فصل هفتم گنجانده شده است. و سرانجام اگر تصور فعلی شما از طراحی، متکی بر شیوه‌های سنتی و قدیمی است، فصل هشتم، (طراحی گسترده)، چشمان شما را بر روی روش‌های جدیدتری در خلق آثار می‌گشاید.

این روش‌ها بسیار متنوع هستند؛ از به کار بردن دستگاه فتوکپی گرفته تا طراحی از مدل بدون نگاه کردن به طرح، وکشیدن طرح ‌های گروهی که از دوران مکتب دادا در هنر مدرن، نام عجیب (جسد زیبا) بر آن گذاشته شد.