ترسیم نور و سایه در طراحی

سایه‌روشن، معمولاً به میزان رنگ از روشنی به تاریکی یا بالعکس در یک اثر هنری و همچنین توانایی هنرمند در استفاده از این روش برای نشان دادن حجم در اثر خود اشاره دارد.

اگرچه سایه‌روشن و نور و تاریکی در فرهنگ‌های اولیه مانند مصر باستان شناخته شده بود، اما در هنر بیشتر تمدن‌ها برای نشان دادن فرم در ارتباط با منبع نور از آن استفاده می‌شد که در قرن شانزدهم میلادی نیز در هنر غربی به‌ویژه در ایتالیا مورد توجه قرار گرفت.

عوامل زیادی می‌توانند در نحوه‌ی استفاده از سایه‌روشن تأثیر بگذارند که عبارتند از: ارتباطات بین نور و تاریکی و رنگ‌های روشنی و تیرگی که مشخصه‌ی تأثیر ترکیب‌بندی در نقاشی و طراحی است و روش پراکندگی عناصر به عناصر گروهی و انفرادی. ما می‌توانیم نمونه‌هایی از روشنی و تیرگی یا همان سایه‌روشن را در بیشتر آثار هنرمندان بزرگ ببینیم؛ نور شعله‌ور و تاریکی عميق حکاکی‌های رامبراند -که این تیره‌روشنی «روح و روان» را نشان می‌دهد- و در سایه‌روشن‌های آثار لئوناردو داوینچی-جایی که تاریکی به میزان کافی وجود دارد، اما با تغییر شکل خطوط محیطی تیره، تمایل به نشان دادن یک فضای پر جنب‌وجوش در اطراف حجم بدن مشاهده می‌شود-.

از طرف دیگر تیره‌روشنی در کارهای تیسین و جورجیونه که یک سایه‌روشن درخشان یا نور تند است و در آن رنگ‌ها براساس کیفیت و کمیت نور و تاریکی در خود جذب می‌کنند، جایی که کنتراست بین قسمت‌های روشن و سایه‌دار به‌شدت شدید و غیرمعمول است (مانند آثار کاراواجو).

در صفحات بعدی، من تکنیک‌های اساسی طراحی مورد نیاز شما را توضیح داده‌ام و سعی کرده‌ام برخی از رویکردهای مفید را در مورد موضوع پیچیده‌ی نور و تاریکی یا سایه‌روشن ارائه دهم. به‌ویژه با پیشنهاد روش‌های آزمایش شده و تجربی و مشاهده‌ی دقیق.

هر موضوعی که بتوان به تصویر کشید به بازی نور و سایه نیاز دارد. نور و تاریکی یا سایه‌روشن احتمالاً امروزه از اهمیت بیشتری برخوردار است زیرا نه تنها ظاهر کار را واقع‌گرایانه و طبیعی نشان می‌دهد، بلکه احساسات، حالات، اهداف، رویاها، امیدها و تجارب را نیز بیان می‌کند.