عکاسی در باستان شناسی و نگاهی به عکسای مردم نگاری

معرفی کتاب عکاسی در باستان شناسی اثر ندا حسین طهرانی

کتاب "عکاسی در باستان‌شناسی و نگاهی به عکاسی مردم‌نگاری"، راهنمایی گام‌به‌گام و مصور برای باستان‌شناسان و مردم‌شناسان است تا بتوانند به اصول، فنون و روش‌های مؤثر عکاسی در پژوهش‌ها، کاوش‌ها، و ثبت آثار باستانی و مردم‌نگاری دست یابند.

این اثر با هدف ارائه ساده‌ترین و مناسب‌ترین راهکارها، عکاسی را به ابزاری قدرتمند برای مستندسازی دقیق تبدیل می‌کند. بخش ویژه‌ای از کتاب به عکاسی مردم‌نگاری اختصاص یافته که با آموزش اصول کلی، راهگشای عکاسان مردم‌شناس نیز خواهد بود. این راهنما تنها به توضیح اکتفا نمی‌کند؛ بلکه همراه با کتاب، کارت رنگ استاندارد، جهت‌نما و اشل در اندازه‌های مختلف به صورت جداگانه ارائه می‌شود تا ابزارهای لازم برای عکاسی حرفه‌ای در میدان را در اختیار خواننده قرار دهد.

همچنین، توضیحات کاملی درباره ابزار و وسایل عکاسی در بخش‌های مختلف کتاب ارائه شده است. در قسمتی با عنوان "تاریخچه عکاسی باستان‌شناسی" می‌خوانیم که چگونه پس از اختراع عکاسی، ثبت بصری عتیقه‌جات و معماری آغاز شد.

از همان سال ۱۸۴۱، افرادی چون فاکس تالبوت در انگلستان، با ابداع روش‌هایی نظیر کالوتایپ، به ثبت دست‌نوشته‌ها و مجسمه‌ها پرداختند. در آن دوران، باستان‌شناسی همچنان تحت تأثیر نگاه عتیقه‌گرایی بود و سیاحان، دیپلمات‌ها و نظامیان تنها به ظاهر اشیا و بناها توجه داشتند. اما در دهه پایانی قرن نوزدهم، عکاسی نقش حیاتی در توسعه نگرش علمی به ثبت و حفاری مکان‌ها پیدا کرد. با این حال، حتی تا دهه ۱۸۵۰، باستان‌شناسان عکاسی را صرفاً وسیله‌ای برای تأیید اصالت اشیا می‌دانستند، غافل از آنکه صدها سال بعد، آزمایش کربن ۱۴ نشان داد چگونه برخی از این آثار، با عکس‌های تحریف‌شده از مراحل حفاری، به اشتباه اصیل جلوه داده شده بودند. این تاریخچه، اهمیت دقت و نگاه علمی به عکاسی در باستان‌شناسی را دوچندان می‌کند.